Max elevation: 356 m
Min elevation: 326 m
Total climbing: 152 m
Total descent: -177 m
Total time: 07:06:01
”Saai” zou een passend woord zijn. Madeleine noemt het “Het grote niets”. Je zou het ook iets positiever kunnen insteken met “Lekker weer” of “Makkelijk fietsen”. In elke lange afstand fietstocht zit er minimaal 1; een doodsaaie om snel te vergeten etappe. Dit was er wel een.
De route liep over dijken en soms onder dijken en dan weer over eindeloos lange en vooral rechte landbouwweggetjes. Hoewel we licht wind tegen hadden, was het niet moeilijk fietsen. Stroomafwaarts, dus dat helpt ook nog een beetje en het was gewoon zalig weer. Niet te warm en niet te koud.
Wel hadden we bedacht dat we van het mooie weer gebruik wilde maken en er een paar extra kilometers aan vast wilde plakken. Morgen staat er regen op het menu en dan kunnen we wat minder kilometers maken en in Passau aankomen, waar in geval van nood vast door Madeleine wel weer een hotel te boeken valt.
Langs de route was behalve niets te zien, ook niets te eten of te drinken. Wel weer allemaal verwijzingen naar supergezellige biergartens en gasthofen verderop, maar daar weet je dan niet van hoeveel verderop dat is en – niet onbelangrijk – of het wel open is. Dus we hebben tot Bogen doorgedouwd om daar de lunch bij de Edeka te bemachtigen. Dat was na ongeveer 60 kilometer. Toen nog een bankje in de schaduw om het spul naar binnen te werken. Dat lukte niet en we reden steeds vaker fout omdat ze langs de Donau met dijkverzwaring bezig zijn en af en toe de route omleggen. Soms bewegwijzerd, maar als ze klaar zijn en de oude weg hebben weggehaald, zoek je het zelf maar uit. Madeleine was wijs en beval een stop. We zagen wel schaduw maar geen bankje, dus de stoeltjes uit de tas en lunchen maar. Dat was na 70 kilometer en rond een uur of 2.
Na de lunch hebben we niet echt meer geprobeerd de originele route te volgen. De omleidingen waren te talrijk en op een gegeven moment ontvouwde zich een spiksplinter nieuw fietspad voor ons neus en die leek gewoon wel de Donau te volgen. Prima dan.
In Deggendorf hebben we de ‘strandcamping’ opgezocht. Dat was, zoals verwacht, een prachtig uithangbord van vergane glorie. We staan in de voormalig biergarten van de camping. Een beetje afgescheiden van de rest van de camping. Daar staan caravans die hun laatste rustplaats hebben gevonden, maar waarvan de eigenaar het nog niet los kan laten. Een camping die past bij de route van vandaag.
Ik ben nog even heen en weer geweest naar de Rewe. Vandaar dat het in totaal 94km is geworden. De etappe is echter maar 90km lang. Negentig hele enerverende en boeiende kilometers. Gelukkig ontmoetten we twee fietsende Duitsers op de camping die in tegenovergestelde richting rijden. Zij beloven ons een mooiere route in Oostenrijk. Laten we het hopen, want vandaag was wel mentaal afzien.