Vanuit een heerlijk hotel in Feldkirch vertrokken naar Arbon. Dat is een beetje anders dan vooraf gepland, dus mijn Wahoo is de eerste 25 kilometer nutteloos. We rijden op de bordjes en af en toe kijkt Madeleine op de app. Tot in Altstätten volgen we route 35 en vanaf daar kunnen we weer een stukje over de 9. Bij Au doen we een geplande ’detour’. Om de saaie Rijndelta bij Bregenz te voorkomen, verleggen we de route over de 4 en de 99. Dat betekent flink meer hoogtemeters, maar wel een mooiere route.
Het hotel heeft ons gered van een hoop wateroverlast in de tent. Het heeft gisteren de hele middage en een deel van de avond geregend. En onze tent kan dat niet meer aan. De tape op de naden laat los en dan is het ding eigenlijk zo lek als een mandje. En dat al na 2 jaar! Soms zit het mee, maar nu even niet.
De Bodensee is de minste van alle meren die we op deze route zijn tegengekomen. Met zoveel leuke meren in de buurt zou ik geen reden kunnen bedenken waarom je aan de Bodensee zou willen staan. Het is er druk en het meer is modderig als het veluwemeer met af en toe een scherpe kiezel om je voet open te halen. Het is ondiep, waardoor je ook nog een kilometer door de drek met kiezels moet lopen om behoorlijk te kunnen zwemmen en het meer stinkt. Eigenlijk is het een waardeloos afschuwelijk rotmeer, maar je hebt niet altijd keus als je aan het fietsen bent. Als je een route plant langs de Bodensee, vermijd dan een overnachting op een camping. Je hoort het al, ik ben enorm positief over deze Duit/Zwitserse/Oostenrijkse modderpoel. Zo snel mogelijk hier vandaan.
18 jaar geleden zijn we met de kinderen op dezelfde camping geland. Toen op ons rondje Bodensee. Het was er toen in ieder geval een stuk rustiger, mar dat kan ook aan het seizoen gelegen hebben. We herkennen nog maar weinig van toen.
Wat ook blijkt is dat Duitse, Zwitserse en Oostenrijkse vrouwen niet zo van kamperen houden. We komen een groot aantal single papa’s met kinderen tegen en veel minder single mama’s met kroost. Toch een beetje een papa ding dat kamperen.
We hebben nog een sprokkeldag over, maar die gaan we zeker niet inzetten in Arbon. Madeleine heeft het noodgedwongen hotel in etappe 13 al een dag vervroegd, want we denken dat we de dag aan het einde van de route gaan sprokkelen. Morgen is het zondag en maandag is het 1 Augustus. Zondag is traditioneel al lastig om aan eten en drinken te komen en 1 Augustus is een nationale feestdag in Zwitserland en daardoor bijna alles dicht. Gelukkig zijn restaurants maandag wel gewoon open.
Ik ben benieuwd hoe het slapen vannacht gaat in deze outdoor mierenhoop. Ik voorzie jankende kinderen en snurkende mannen en ik weet nog niet wat ik erger vind.
