Max elevation: 328 m
Min elevation: 277 m
Total climbing: 110 m
Total descent: -153 m
Total time: 08:02:40
“Vakantie” Natuurlijk zijn we al zestien dagen onderweg, maar de “Vakantie” kreet kwam er nu pas uit. Best laat moet ik toegeven en het had ook al wel in het Altmühltal kunnen gebeuren, maar dat deed het niet. De kreet “Vakantie” – jazeker, met een hoofdletter – komt bij ons naar boven als we ons in een andere wereld wanen. Een andere wereld dan thuis. Als we echt even ondersteboven zijn van de prachtige omgeving, omdat we simpelweg bij ons niet zoiets hebben. Natuurlijk hebben we jarenlang in Almere gewoond en konden we “Vakantie” roepen zodra we de brug over waren, maar deze tocht – hoe leuk dan ook – blinkt niet uit in lange enden met prachtig natuurschoon.
Gisteravond bleek onze keuze voor een hotel een hele beste. Het regende hard en van 600 meter lopen naar het restaurant werd je serieus nat. En ook ‘s-nachts ging het gewoon door.
Hoe anders was het vandaag. We begonnen nog wel met bewolking en het was zeker fris, maar in de loop van de ochtend kwam het zonnetje door. Hoe mooier de omgeving werd, hoe meer de zon zich liet zien.
Vanaf Passau tot ongeveer Aschach is het wonderschoon. Het dal vernauwt zich en de flankerende heuvels lijken bergen te worden. Af en toe kun je een rotspartij ontwaren. Je fiets over een ‘bijna fietspad’. Het is een normale weg, maar je komt er amper auto’s tegen. Je moet een keer overteken met een veer en er is ook nog genoeg HoReCa. Wat wil een mens nog meer? Oh ja, de route is zo vlak als een dubbeltje, dus spierpijn krijg je er ook niet van.
Bij Aschach verbreedt het dal zich weer en lossen de bergen op in heuvels en daarna in vlak akkerland. Een rivierdijk van 20 kilometer wacht ons op. Weg is het “Vakantie” gevoel. We geven gas en komen eerst bij een waterkrachtcentrale en daarna bij een wonderlijk veer naar Ottensheim. Het is een soort ponton met motor, maar het zit ook nog vast aan een kabel die van oever tot oever loopt. Als de bemanning deze constructie bedacht heeft, is het een wonder dat we de overkant gehaald hebben. En dat hij al zijn vingers en tenen nog heeft. Een ijzeren landvast om een ratel schoppen op zijn teenslippers. “Arbo, was ist das?”
De camping van vandaag is klein en leuk. We willen hier onze tweede rustdag houden. Wel ligt het bijna helemaal in de schaduw en aan een Bundesstrasse. Ik ben benieuwd hoe het verkeer vannacht is. Door de aanwezigheid van water lijkt de kans op muggen ook vrij aanzienlijk. Morgen is het zondag, dus hebben we de SPAR ontdaan van wat bruikbare levensmiddelen. Zondag is hier in Oostenrijk alles gesloten.
Oh ja, we zitten in Oostenrijk. We hebben de grens gepasseerd. Al moesten we stoppen en drie keer kijken om dat vast stellen. Maar goed, we zijn toch maar van Nederland naar Oostenrijk gefietst. Je hebt er verder niets aan. Je kan het niet gebruiken op je CV en vrienden zeggen ‘wat stoer’ en bedoelen ‘je bent gek’. Maar toch.
Morgen rust en maandag hopen we op meer “Vakantie”.