Max elevation: 492 m
Min elevation: 385 m
Total climbing: 358 m
Total descent: -380 m
Total time: 06:01:25
Het is fris, eigenlijk gewoon koud (12 graden) als wij opstaan op de camping in Gunzenhausen. Om het warm te houden draaien wij in een redelijk tempo ons dagelijkse ritueel af. Rond 8.15 zitten wij aan de picknicktafel op het tentenveld. Een veldje dat wij delen met een stel met een hele grote tent en een gezin met twee kleine tentjes en een strandtentje. Gelukkig staat iedereen dit keer voldoende ver uit elkaar. Terwijl we in een broodje happen en warme koffie en thee drinken ontvouwt zich rondom ons een wonderlijk schouwspel. Uit een van de tentjes van het gezin komen de geluiden van twee kinderen. Even later doen zus en broer de tentdeur open en hoppen in hun ondergoed een aantal keer naar buiten en binnen. Om te besluiten in hun ondergoed achter het strandtentje te verdwijnen. Wij worden daarna getrakteerd op het klaterende geluid van twee ochtendplassen. Ook goedemorgen! Ondertussen is het stel van de grote tent ook opgestaan. Terwijl de mannelijke helft vrij kansloos probeert het gebruikte luchtbed terug te krijgen in de kartonnen verpakking, komt de vrouwelijke helft aanlopen met een klein doorzichtig plastic zakje. Dat mengt ze met iets anders om er dan een joint van te draaien. Die ze uiteraard ook aansteekt. De man zeult ondertussen alle spullen naar de auto. Ook het stoeltje waar zij op zit wordt door hem ingeklapt. Er rest haar niet veel anders dan de joint naast de auto verder te nuttigen. Ondertussen hebben twee kleine kinderen die met hun ouders net naast het tentenveld staan hun loopfietsen bemachtigt. Voorzien van een helm scheuren zij rondjes waarbij zij luidkeels het geluid van een motor imiteren. Wij wanen ons even in het programma Showroom op deze zondagmorgen aan de picknicktafel.
Je pappenheimers kennen. Een uitdrukking die bekend is geworden door het toneelstuk ‘Wallensteins Tod’ van Schiller uit 1799, waarin de Duitse veldheer Wallenstein hulp krijgt van de onverschrokken graaf Gottfried Heinrich zu Pappenheim. De gevreesde soldaten van graaf Pappenheim werden Pappenheimers genoemd. Veldheer Wallenstein was maar wat blij dat hij kon vertrouwen op die Pappenheimer en schijnt uitgeroepen te hebben: Daar herken ik mijn Pappenheimers aan. Dat wist ik ook allemaal niet toen de route ons vandaag door het dorpje Pappenheim voerde. Het dorp waar de graaf in 1594 het levenslicht zag. Google wist dit allemaal wel. Wat je opschiet met deze informatie weet ik ook niet maar misschien komt het nog eens van pas bij een pubquiz.
Het gebied waar het dorp Pappenheim ligt, het Altmühltal, behoort wel tot de mooiere etappes van de fietsroute. Het middagdeel van de etappe fietsten wij langs de Altmühl, een meanderend riviertje tussen de heuvels en door bossen. De route doet met regelmaat ook schattige dorpjes en stadjes aan. Al met al een decor wat van ons nog wel even mag voortduren.
Vandaag zijn we neergestreken op de camping in Dollnstein. Een fijne camping met een tentenveld op het mooiste plekje van het terrein, langs het riviertje de Altmühl en uitzicht op de omringende heuvels. Daar gaan wij in het zonnetje nog even van genieten.
Het wordt wat frisser. Beetje het nadeel van de nazomer. Toch nog even bijpraten langs de Altmühl. Koud maar gezellig.
