Apeldoorn – Wenen ~ Etappe 2 (Xanten – Stürzelberg) [102km/Σ191km]

Een Duitse camping blijft toch altijd een beetje apart. Aan de ene kant van de weg een vervallen restaurant met daarachter een stacaravan paradijs en aan de andere kant van de weg een tentenveldje. Als je naar de WC moet, mag je eerst een redelijk drukke weg oversteken. Maar dan heb je ook een keurig toilet en dito douche. Dat dan weer wel. Dat moeten we vanavond op onze ‘strandcamping’ nog maar zien.

Het is prima fietsweer vandaag. De lucht kleurt grijs en we hebben een licht briesje in de rug. Het is met een graad of 20 niet al te warm, maar een prima temperatuur om te fietsen. We fietsen eigenlijk de hele dag met onze fleecetrui aan.

Als je bij de temperatuur en de lichte meewind het weinig enerverende landschap optelt, kom je vanzelf uit bij onze keuze om een campinkje verder te gaan dan dat onze standaard dagafstand van 75km zou opleveren. We maken van de gelegenheid gebruik om een paar extra kilometers te maken, zodat we verderop in de route er een dag wat minder op hoeven zetten.

De route is wel afwisselend, dat wel. We rijden over industrieterreinen, over dijken, door parken en door stadjes en voorstadjes. Af en toe raken we nog wat boerenland, dus vanuit ‘de afwisseling’ gezien een prima route. Toch komen er woorden op als ‘saai’ en ‘lelijk’. Als je thuis jezelf de vraag stelt: “Waar zullen we eens een rondje gaan fietsen?”, dan komt het Ruhrgebied niet direct boven drijven. Toch moet je op weg naar Wenen er wel doorheen. Dat weet je van te voren. Dus tanden op elkaar en even doorbijten. Met de wind in de rug en wat gezellig gezang van Madeleine, lukt dat best.

’Gute Morgen, gute Morgen, gute morgen Sonneschein’ klinkt het regelmatig achter me. Verder komt ze niet, want alleen de eerste regel van dit meesterwerk is blijkbaar blijven hangen. Na de zoveelste goede morgen wens zonder vervolg, belooft Madeleine dat ze voor het einde van de vakantie het hele nummer uit haar hoofd kent. Ook hier houd ik je van op de hoogte.

Ook typisch Duits, maar dan aan de positieve zijde van de medaille, zijn de vele bakkers die je een prima ontbijt of lunch bezorgen en ook nog – ik wil het niet al teveel over geld hebben – voor een zeer schappelijk bedrag. Vandaag hebben het Duitse bakkersgilde zowel met ons ontbijt als met onze lunch gesponsord.

Het ontbijt gaat een beetje anders dan andere jaren. Waar we steevast gebruik maakten van de altijd aanwezige broodjesservice, moeten we het nu – ook morgen weer – even zonder doen. Gelukkig hebben we hardkeks meegenomen om de eerste kilometers tot aan de bakker te overbruggen. Top ontbijt; hardkeks met oploskoffie.

Een trouwe lezer had ons wensenpakket voor de vakantie al teruggebracht tot een broodje kaas en een koude cola. En daar zit ze dan niet ver naast. Je bent in een keer zeer tevreden met de kleinste dingen. Koude cola is al luxe, lauwe cola is de standaard.

De camping van vandaag is vol. Een man met camperbusje die voor ons probeert in te checken, wordt weggestuurd. Maar gelukkig is er voor een tentje altijd plaats. Nou ja, soort van plaats. We staan naast 2 Belgische dames op een schuin stukje gras naast een caravan van een boze Duitser, omdat hij zijn busje niet lekker meer kan parkeren.

Straks maar lekker douchen, vegetarische pasta maken en koffie drinken. Ja….. oploskoffie.