Max elevation: 183 m
Min elevation: 162 m
Total climbing: 48 m
Total descent: -57 m
Total time: 03:24:13
Gisteravond zijn we in de stromende regen ons tentje ingekropen. Met de belofte dat het ‘s-ochtends weer droog zou zijn. En dat was het. Inclusief – min of meer – de tent. Alleen zat de opgespatte modder tot halverwege de binnentent. Dat wordt een rondje schoonmaken thuis. Vakantiesouvenir zullen we maar zeggen.
Het was prachtig weer. De zon scheen volluit en dat kon je direct merken aan de temperatuur. En ook aan de zaken die nog drogen moesten. Dat ging in rap tempo. Een picknickkleed, een paar theedoeken en een paar teenslippers gingen voor vertrek droog tot in ieder geval bijna droog de tas in. Wel lekker, want vanaf hier hebben we alleen nog hotelovernachtingen.
De route was best leuk en in ieder geval afwisselend. We begonnen met groen en natuur, maar als je dichter bij Wenen komt kan het niet anders dan dat de bebouwing toeneemt. HoReCa was een uitdaging. We zagen zo af en toe wel een koffiestopje maar die waren nog dicht of al dicht vanwege seizoenseinde. De wind was duidelijk gedraaid en we hadden hem nu in de rug. We zoefden met gemak over de prima fietspaden en waren rond 13 uur in Wenen.
Eerst even een compliment aan de planalogische afdeling van de stad Wenen. Wat hebben zij de fietspaden mooi, netjes en behoorlijk veilig geïntegreerd in de infrastructuur. In Parijs was het een zooitje met houtje touwtje oplossingen die regelmatig tot gevaarlijke situaties leidden. Het belangrijkste verschil – denk ik – in de aanpak is dat Wenen de fiets voorop heeft gezet en niet de auto. Als het verschillende verkeer moeilijk te combineren is, hebben ze voor de fiets gekozen door er bijvoorbeeld een fietsstraat van te maken of het gewoon helemaal af te sluiten voor autoverkeer. Langs de brede allees liggen goede fietspaden die netjes in groen zijn aangegeven. Je fiets de stad in over een keurig fietspad langs het Donaukanaal. Allemaal goed bedacht. Chappeau.
Wenen in ons einddoel van deze tocht en daar hoort een finishfoto bij. Nu kunnen we niet direct iets episch verzinnen dat Wenen kenmerkt. Niet zoals de EIfeltoren of the Brandenburger Tor. Tien jaar geleden moeten mijn zus en zwager hetzelfde dilemma hebben gehad en zij hebben maar gekozen voor het standbeeld van Johann Strauss. Wij dachten “dat doen wij ook en we maken er nog een voor de Karlskirche”. Zien we wel welke de leukste is.
Dat we Wenen gehaald hebben, had ik vooraf wel gedacht. Al werd het met het mankement aan het freewheel nog wel even spannend. Uiteindelijk halen we net de 1.500km niet maar dat is van minder belang. Het geeft altijd een lekker gevoel als je de stad van je eindbestemming in fietst. Nu nog twee dagen een beetje toeristisch rondhangen in Wenen en dan met de nachttrein naar huis. Daar wil ik nog niet aan denken, want ook in Wenen is het Vakantie.
En wat ga je op je vrije dag doen in Wenen na ruim 1.400km fietsen? Fietsen Natuurlijk! Madeleine heeft een mooie tour op de fiets door Wenen geboekt. Ik ben benieuwd.