Apeldoorn – Wenen ~ Etappe 7 (Bad Nauheim – Wörth) [106km/Σ588km]

”Wat zeg je? Ik hoor niet wat je zegt hoor.” Wij zitten aan de rand van de Main bij de beoogde camping voor deze nacht. Helaas ligt deze vlak naast de snelweg 3 tussen Frankfurt en Würzburg en overstemt het verkeerslawaai alles. Dit gaan wij dus niet doen en dat is best jammer. Er staan inmiddels 70 kilometers op de teller vandaag en de volgende camping zit 35 kilometer verder op. Het is lekker warm vandaag en wij voelen onze benen wel een beetje na de twee klimdagen, maar de wens voor een ongestoorde nachtrust wint het . De Taunus hebben we achter ons gelaten en de resterende kilometers liggen langs de Main. Onze inschatting is dat het redelijk makkelijk fietsen is en daarom te doen is.

Bij het vertrek vanochtend uit Bad Nauheim was dit niet het idee. Wel om de Taunus uit te fietsen. Wij zijn inmiddels wel klaar met het klimmen over drukke wegen met constant auto’s, vrachtwagens en bussen die je inhalen of tegemoet komen. Net als het klimmen en dalen over grove gravelpaden waardoor je ingewanden door je hele lijf vliegen.

Gelukkig zijn de routemakers vandaag wat vriendelijker voor ons geweest. De klimmen zijn mild, er zitten verschillende landweggetjes in de route en zelfs een stuk door een heel leuk bos. Voordat wij weer aanhaken op de hoofdroute maken wij de balans op. De Taunus heeft ons niet gebracht wat wij hoopten. Klimmen vinden wij geen straf maar dat zien wij wel graag beloond met een een echt uitzicht, mooie natuur en een echte top. Maar genoeg geklaagd, we volgen weer vrolijk de hoofdroute langs de rivieren.

Na een beetje saai stukje Main, is daar ineens de stad Aschaffenburg met het fraaie Schloss Johanisburg. Over een fijn gravelpad (letterlijk en figuurlijk) verschijnt dit impossante slot ineens voor je neus. Tijd voor een foto natuurlijk.

Wij peddaleren daarna vrolijk verder over de fietspaden langs de Main. Gezien de temperatuur hebben we eigenlijk wel zin in ijsje, maar dat wordt bij gebrek aan een ijssalon een koud drankje bij een biergarten. De kilometers daarna tegen de wind in gaan niet meer zo soepel. Marc voelt te kilometers van de afgelopen dagen inkicken en rijdt van pauze stop naar pauzestop. Wij wisselen het kopwerk af en zijn blij als wij Wörth am Main binnen rijden. Snel langs de supermarkt om avondeten in te slaan en dan naar de camping. Even voor 18.00 uur rijden wij de camping op. De beheerder is al aan het genieten van zijn vrije avond maar via de telefoon krijgen wij een plaats toegewezen.

Het is inmiddels bewolkt en wij vrezen dat de regen niet tot morgen wacht. Dat hebben wij juist ingeschat. De tent zetten wij razendsnel op terwijl het zachtjes drupt. Al het weer even droog is blazen we de luchtbedjes snel op. De keuze eerst eten en dan douchen is ook snel gemaakt. In de hoop dat we nog de gelegenheid hebben om onze simpele avondhap klaar te maken zonder extra druppels in de pan. Helaas zijn de weergoden ons niet helemaal gunstig gezind. Tussen de druppels door happen we de ravioli naar binnen. Het toetje eten we in de tent want dan regent het echt. Tot onze verbazing klaart het daarna weer op en doen we nog gezellig een drankje bij de biergarten van de camping. Marc scoort weer een biertje dat hij nog niet eerder heeft gedronken. Zo meteen bijtijds naar bed want wij zijn wel een beetje moe. Morgen wordt de hele dag regen voorspeld. Maar dat zijn de zorgen voor morgen.