Max elevation: 82 m
Min elevation: 49 m
Total climbing: 184 m
Total descent: -153 m
Total time: 06:40:44
Toen André-Eugène Blondel in 1894 met het lichtstroom concept aan de haal ging, kon hij niet vermoeden hoe in 2025 camping ‘Siebengebirchsblick’ zou proberen om in een wetenschappelijke ruimte, tevens dienstdoende als toiletgebouw, het maximale aantal lumen naar een nieuw record te krijgen. Ook diende het experiment in de nachtelijke uren te worden voortgezet voor een juiste meting van de overbelaste campinggast. Madeleine heeft uit pure nijd het geheel gesaboteerd door een halve nacht een T-shirt over haar hoofd te trekken.
De gemoedstoestand van de rustende fietser werd extra op de proef gesteld door een naburig festival met ‘oenk-oenk-oenk’ muziek. Gelukkig hield dat halverwege de nacht op, zodat we weer konden genieten van de radio die uit het toiletgebouw schalde. Zo lag ik me om half drie ‘s-nachts af te vragen of het nu Hall of Oates was die zong.
Als compensatie voor de proef, leverde camping ‘Siebengebirchsblick’ prima broodjes voor het ontbijt. Dat was de eerste keer deze vakantie dat we van een broodjesservice gebruik konden maken.
Het was fris vanochtend. Dus bij de broodjes een kop oploskoffie kon geen kwaad. Al was het maar om de handen op te warmen. Maar het zonnetje liet zich al zien, dus het beloofde goed te komen.
Tijdens het koffiedrinken zag ik uit mijn ooghoek een zogenaamde ‘hesjesfietser’ vertrekken. Die had blijkbaar niet op de broodjesservice gewacht. Een hesjesfietser herken je wel. Het zijn meestal of Amerikanen of mensen van het meer senioren soort dat met een geel verkeershesje en een fluoriserende gele helm op een knalrode elektrische Gazelle rijdt. Als het een Amerikaan is, dan heeft hij ook nog een bordje aan zijn bagagedrager gemonteerd, zodat grote vrachtwagens precies weten waar ze omheen moeten rijden. Let maar eens op, je ziet ze regelmatig in het wild.
We vertrokken met een trui aan, want het was nog te fris om de armen te ontbloten. Echt lang duurde dat niet, want het zonnetje warmde de boel lekker op. Landschappelijk was de route vele malen aantrekkelijker dan die van gisteren. Er lagen nu bergen aan weerszijde van de Rijn. En als is de term ‘bergen’ een beetje overdreven, het gaf direct al een andere uitstraling. De industrie nam af en het aantal leuke vakwerkhuisjes juist toe. Bij een zo’n vakwerkhuisje hebben we ouderwetse filterkoffie gedronken. Madeleine overwoog koek te nemen, maar die was alleen op maandag en vrijdag vers.
Na een reepje rond 12 uur, mikte we op 1 uur lunch in Koblenz. Maar niet voordat we het ‘Deutsches Dreieck’ hadden bewonderd. Dat is de plaats waar de Moesel in de Rijn stroomt en waar een Duitse keizer – Wilhelm de nogwatste – zichzelf in een enorme beeld heeft laten vereeuwigen. Voor de rest is er niet veel te zien. Wat water en een kabelbaan naar een kasteeltje aan de overkant.
De drukte van de toeristen ontwijkend, leidde Madeleine ons Koblenz in, waar we op een aardig pleintje een fijne Italiaan vonden, waar we – heel Italiaans – een Australian Burger hebben gegeten. Niet erg lokaal, maar wel erg lekker.
Na de lunch volgde een omleiding Koblenz uit. Ik was al even mijn GPS route kwijt, maar de omleiding volgend kwamen we opeens weer op de juiste route terecht. Het is natuurlijk opletten, aangezien we hier voor de Taunus variant van de route kiezen en niet voor de hoofdroute. Na alle omleidingen kwamen we aan de andere kant van de Rijn bij het riviertje de Lahn uit. Dat riviertje wordt door vele Duitsers gebruikt om hun drijvende caravan uit te laten. Het doet een beetje kneuterig aan, omdat er altijd weer een paar bootjes tussen zitten die eigenlijk de fase voorbij zijn dat een opknapbeurtje nog soelaas zou bieden.
De overnachting wordt een luxe vandaag. Ondanks de aanwezigheid van een camping – weliswaar met slechte reviews – willen we nog wel eens kiezen voor de luxe van een hotel. Vind er wat van als je wilt, maar wij vinden het af en toe gewoon lekker. Stelletje nepkampeerders!
Het hotel is niet van ongekende luxe, maar heeft wel een dakterras. Ideaal voor de vakantiefietser die nog wat te drogen heeft. Een tent, een fietsbroekje, een theedoek of 2 en een picknick kleed.
Vanavond zit er helaas niets anders op dan voor de tweede keer vandaag uit eten te gaan. We kunnen in principe wel op ons dakterrasje koken, maar de supermarkten zijn hier echt dicht op zondag, dus we hebben niets om te koken. Dus we kunnen kiezen tussen een Wiener Schnitzel of een hardkek met oploskoffie.