Fietserpad etappe 6 – Crossen door de bossen met nimfen, kabouters en een asfaltprinses
Mijn asfaltprinses reed een beetje mopperend achter me aan. Bij Landgoed Geijsteren loopt de route behoorlijk onverhard door het bos met als ultiem hoogtepunt een half vergaan bruggetje over een beekje. Voor de één de hemel, voor de ander de hel. Madeleine verzint de titel van de dag: ‘crossen door de bossen’.
Het was in ieder geval de dag van de onverharde weg. Langs de Duitse grens hebben we het blijkbaar niet aangedurfd een fatsoenlijk stukje ZOAP neer te leggen. Misschien in de veronderstelling dat onze Oosterburen er een kilometer verderop wel een vierbaans Autobahn neer zullen kwakken. Maar ja, onberekenbaar die Duitsers.
Bij Landgoed Geijsteren rijden we eerst tegen een brug aan die toe is aan een klein onderhoudsbeurtje. Even twijfel ik of ik het in één keer over de rechterbalk zal proberen, maar de consequenties als het fout gaat, wegen zwaarder dan de ‘coolness’ trofee die ik er mee winnen kan. Daarna rijden we tegen een raar Kapelletje aan, die van bovenaf bezien op een zessprong ligt. De Willibrordus kapel krijgt daardoor een spannend jongensboek karakter, waarin duistere krachten alleen kunnen worden bestreden als over alle 6 de wegen gelijktijdig 2 bosnimfen en een kabouter de kapel benaderen. We rijden verder op zoek naar het benodigde sprookjes personeel.
De etappe vliegt voorbij. Geholpen door het mooie weer en de goede benen staan we veel te vroeg voor Venlo. We hadden al bedacht de geplande camping rechts te laten liggen en door te rijden naar de volgende camping op de route. Die lag mooi tegen de Duitse grens aan. Daar aangekomen, was het nog steeds vroeg en de camping zag er ook niet heel aantrekkelijk uit. Dus door naar het natuurkampeerterrein in Boukoul.
Daar werden wij het middelpunt van een sociaal experiment. Wij werden met onze tentjes midden op een SVR veldje met rondom caravans gepositioneerd. De woonwagenbewoners gingen er eens rustig voor zitten. De rugleuningen ging omhoog en de voetensteunen naar beneden. Annie haalde haastig nog een biertje voor Joop. Elk moment verwachtte ik de boerenzoon die met de pet langs zou gaan voor zulk een kostelijk vermaak.
Nu vind ik het ook leuk om te kijken naar iemand die een Decatlon tentje uit de nieuwverpakking rukt om er als een ware toreador mee in gevecht te geraken. Nog leuker is als dan een stoere buurman wel even gaat demonstreren hoe het wel moet.
Maar wij gaven geen krimp. Wij werkten rustig ons protocol af en creëerde onze slaap- en verblijfplaats in volstrekte harmonie. Weinig lol voor de omstanders. De boerenzoon bleef weg en Annie ging weer terug haar Knaus in om de aardappelen te schillen.
Vermeldenswaardig is de Kip Tandoori van die avond. We reden al een week met de mix rond, maar vanavond was het feest. In Swalmen hadden we bij Jan Linders een prima stukje bio kip, een uit, een paprika en worteltjes gescoord, die samen met de Tandoori mix van Beltane de lekkerste campingmaaltijd van de vakantie vormden.
Door het ontbreken van een wolkendek, werd het snel te koud om buiten te zitten. In onze warme slaapzakken hebben we nog zeker tien bestemmingen liggen bedenken waar we volgend jaar kunnen fietsen.