augustus 2022 – Fietsen Natuurlijk !

augustus 5, 2022augustus 5, 2022

Luchtbedje – Exped vs Thermarest

Vorig jaar hebben onze 2 oude Exped Synmat UL 7 LW matjes de geest gegeven. Van beide matjes sprong er een baan, waardoor je matje een soort skippybal wordt. De duurzaamheid en de onvoorspelbaarheid baarden ons zorgen, dus gingen we op zoek naar een goed alternatief.

Oude Expeditie luchtbedje met gesprongen baan

Het alternatief dachten we gevonden te hebben in de Topo Luxe slaapmat van Thermarest. Aangezien een slaapmatje een forse investering is (tussen de €150,- en €200,-), hebben we deze zomer een Thermarest matje en een iets nieuwer Exped Synmat matje meegenomen op onze trip door Zwitserland.

Dat we niet direct 2 Thermarest matjes hebben aangeschaft is achteraf een goede keuze. In de praktijk kleven er nogal wat nadelen aan de mat.

Thermarest Topo Luxe 10 LW

Pros

Comfortabel, slaapt prima
Mooie kleur
Lengte (197 cm zorgt voor warme voeten
Matje kraakt minder dan de Expeditie

Cons

Kost veel tijd/moeite om op te blazen
Comfort van 10cm dikte ten opzichte van 7cm is te verwaarlozen
Pompzak is te smal en lekt bij de naden
De pompzak aansluiten op het ventiel gaat lastig
Ventielen zijn lomp en bij een opgerold matje zitten ze in de weg
Opbergzakje is te groot, waardoor het matje weer ‘uitrolt’ in het zakje. Je moet er een elastiek omheen doen.

De kern van beide matjes is een luchtbed met isolatiemateriaal erin. Dat laatste is echt nodig, anders krijg je het koud. Dat is de belangrijkste reden waarom er jarenlang selfinflaters werden aangeraden in plaats van traditionele luchtbedjes. De Selfinflaters waren geïsoleerd en daardoor hield je ook de onderkant warm.

Waar de 2 matjes van elkaar verschillen is de richting van de banen of luchtkamers. Waar dat bij de Exped in de lengte is, heeft Thermarest voor de breedte gekozen. De breedte lijkt een comfort voordeel te hebben, maar in praktijk merk je daar niet echt wat van.

De Thermarest is 3cm dikker. Ook dat lijkt een comfort voordeel te hebben, maar ook daar merk je in praktijk weinig van. Als je een matje hard opblaast, is het al snel oncomfortabel. Dus moet je op zoek naar wat voor jou de juiste hardheid is. Bij 10cm heb je wat meer speelruimte, voordat je met de heup op de grond komt. Het Thermarest matje begint echter te schommelen als je het zachter maakt. Je hebt het gevoel dat je van het matje afrolt. Dat gevoel heb je niet bij de Exped, ondanks dat wij nog een exemplaar hebben waarbij alle banen even dik zijn. De nieuwere modellen hebben dikkere buitenbanen, zodat je minder snel van je matje afrolt.

Wij hebben bij beide matjes gekozen voor de lange en brede variant (LW). De matjes zijn dan bijna 2 meter lang en ongeveer 60cm breed. Wij zijn beiden nog geen 1.75 meter en dus zouden we ook op een Regular (183cm) kunnen liggen om gewicht en pakvolume te besparen. De breedte is geen overbodige luxe. Als je de 52cm brede matjes neemt, moet je je voorstellen dat je samen in een 1 persoons bed ligt.

Bij het opblazen is er een duidelijk verschil. Waar je de SynMat in een vloek en een zucht hebt opgeblazen, ben je bij de Topo wel even bezig. Ten eerste moet je de pompzak op het lompe ventiel krijgen. Dan moet je lucht zien te happen met je te smalle pompzak. En als laatste gaat er oneindig veel lucht in de mat. Dit is echt voor ons een hele dikke vette min. Een slecht en achterhaald ontwerp van ventiel en pompzak. Thermarest houdt vast aan een ventiel waar je makkelijk je mond op kunt zetten om het op te blazen. Maar dat wil je niet meer als je een pompzak hebt.

De Thermarest kraakt wel minder dan de Exped. Als je je omdraait op de Exped dan kan de hele camping meegenieten. Dat hebben ze bij Thermarest beter voor elkaar. Niet helemaal geruisloos, maar zeker minder herrie dan de SynMat.

Exped SynMat UL 7 LW

Pros

Comfortable, slaapt prima
Simpele, uitstekend werkende ventielen
Prima brede pompzak
Matje is binnen 2 minuten opgeblazen
7cm dikte zorgt voor voldoende comfort
Pakvolume en gewicht is minder dan de Thermarest

Cons

Duurzaamheid???
Als het matje ouder wordt, kan er isolatiemateriaal door het ventiel naar buiten komen.
Matje kraakt

Conclusie

De 10cm Thermarest Topo Luxe is voor ons minder geschikt. We ergeren ons nu al groen en geel aan het opblazen en de eerlijk gezegd waardeloze pompzak. De duurzaamheid van het matje kunnen we na 1 jaar nog niet beoordelen. Dat blijft wel een beetje de zorg bij de Exped. Na 8 jaar sprongen de luchtkamers van onze Exped matjes en dat wil je niet op vakantie. Ik denk toch dat voor volgend jaar er vervanging komt. De SynMat is uit productie, dus dan wordt het waarschijnlijk de Exped Ultra 3R.

augustus 5, 2022augustus 5, 2022

Ovale de Suisse Etappe 14 (Brugg – Aarburg)

Dit blogje komt 3 dagen nadat etappe 14 verreden is, als mosterd na de maaltijd. Maar anders is de ovaal niet rond.

De laatste dag begon met een niet overdreven luxe ontbijt in het Continental Tower hotel in Brugg. Gelukkig stonden er maar een 42 kilometer etappe op het programma, dus dat we niet helemaal afgevuld aan de start stonden, kon ons niet deren.

Na 4 kilometer fietsen, toen we Brugg net achter ons hadden gelaten, werd Madeleine gebeld door het hotel. Of wij de sleutel van het ‘Velo Raum’ nog hadden. Grappig, in Zwitserland heet een ‘Fahrad’ een ‘Velo’. Ja dus, ik had de sleutel nog in mijn broekzak zitten en dus mochten we terug. Zo kwamen er dus ongewild 8 kilometer meer op de teller.

Nog voordat we het punt weer hadden bereikt waar Madeleine gebeld werd, lag dezelfde Madeleine tegen de vlakte. Een steil afdelinkje op gravel met een tegenhangende bocht deed haar de das om. Gek genoeg was ze er de eerste keer zonder kleerscheuren naar beneden gekomen. Nu leverde het een paar mooie ‘oorlogsverwondingen’ op. De Belg zou zeggen : ‘een val zonder erg’. Toch bleek het wel fijn dat ze handschoentjes aanhad. Anders hadden haar handen aardig opengelegen.

We reden langs de Aare over een heel aardig pad. Voor de verandering was de rivier te zien en dat maakt het wel een stuk leuker.

We hadden bedacht dat we de etappe wel in de ochtend konden rijden en we roken een beetje de stal. Dus scheurden we door Aarau en Olten, zonder te willen ontdekken welk moois die plaatsen te bieden hebben. Dat is wel zonde, maar herkenbaar van onze laatste fietsdagen.

Bij Aarburg toch nog even gestopt om een foto van kerk plus klooster/burcht te maken. We verlieten de Mittellandroute richting auto. Deze hadden we achtergelaten op de parkeerplaats van voetbalclub FC Oftringen. Het is altijd weer spannend of de auto er nog staat en in welke staat hij dan verkeerd. Misschien was hij wel weggesleept of zat er een dikke Zwitserse bon onder de ruitenwisser. Parkeren in Zwitserland is zelden gratis. Op de meest vreemde plekken kom je parkeermeters tegen.

De auto stond er nog, had geen bon of wielklem en er was geen ruitje ingetikt. Er zat wat vogelpoep op de voorruit, dat was alles. Toch licht opgelucht haalden we de spullen van de fiets en laden we alles in en op de auto.

We hadden bedacht bij De Coop te laden en dan tijdens het laden de lunch te regelen. Zal je net zien dat mijn laadpas het bij deze snellader niet doet. Er zat gelukkig nog 220 kilometer in de batterij, dus snel wat broodjes gescoord bij de Coop en op weg naar huis.

augustus 1, 2022augustus 1, 2022

Ovale de Suisse Etappe 13 (Wildberg – Brugg)

De ene dag willen de benen beter dan de andere dag. Vandaag was voor mij een andere dag. Gelukkig was de etappe niet zo zwaar en leuker dan verwacht.

We zaten om acht uur al op de fiets. Dat kwam omdat er geen broodjes op de camping waren en al zeker niet op 1 augustus. Madeleine had gezien dat er een VOLG supermarkt open moest zijn in een volgend dorp. En dus hadden besloten met lege maag de afdaling te doen en een klein stukje langs de rivier de Töss te paddelen tot we in Rikon brood konden scoren. Helaas was de VOLG van Madeleine toch ook dicht. De Zwitserse (tank)stations hebben echter ingespeeld op de gebrekkige openingstijden van winkels. Bij een trein- of pompstation is vaak een winkeltje met een alleraardigst assortiment van broodnodige artikelen. Vlakbij zat een tankstation met brood, croissants en heerlijke sinaasappelsap.

Bij het ontbijtbankje kwamen we een Beienweide tegen. Nu is de term ’weide’ wat forst aangezet, maar de bewoners proberen toch wat te doen voor onze ’Maja’.

De route beloofde door industrieel gebied te gaan met als hoogtepunt het vliegveld. Dat is dan Kloten. We hadden dus niet al te hoge verwachtingen van het landschappelijk schoon van deze etappe, maar het viel heel erg mee. Natuurlijk was het vliegveld niet mooi en vroegen we ons af welke routebouwer het een goed idee had gevonden om een langeafstandsroute langs een vliegveld te leggen. Maar de industrie viel mee en de lelijke stukjes waren maar kort. Voor de rest een heel aardige route door liefelijk heuvellandschap.

Wat al eerder was opgevallen is het groot aantal roofvogels dat boven het land cirkelt. Boeren lijken ook speciale palen op het land te hebben gezet waar de vogels op kunnen zitten. Dus ze zullen zo hun nut hebben. In Nederland zie je ze tegenwoordig ook regelmatig, maar nog niet zoveel als in Zwitserland.

Er zitten wat felle klimmetjes in het parcours, waarvan er een van 17%. Dat vinden mijn slechte benen allerminst aardig. Het gaat allemaal wel, maar niet fluitend. Gelukkig zijn de beklimmingen kort.

Het stadje Baden is dan weer heel leuk. Je komt binnen door een poort die overgaat in een houten brug over de Limmat. Daarna krijg je een klimmetje door de oude stad. Op slentertempo langs leuke winkeltjes, niet verkeerd.

Voor Baden hadden we nog een stopje gemaakt omdat ons lijf schreeuwde om een koud Colaatje. Nietsvermoedend crashte we een 1 augustus feest met veel baksels en cider. Ik werd naar mijn polsbadje gevraagd. Je weet wel, zo’n Alanya all inclusive marker, waaraan je kunt zien dat je te besodemieterd bent om zelf je restaurant uit te zoeken. Zo’n bandje had ik niet. Na wat uitleg begreep de dame dat ik niet kwam voor haar baksels, maar alleen voor een koud Colaatje. Die kon ik dan wel bestellen aan de bar. Probleem opgelost.

Het landschap en de omgeving bleef ons positief verrassen tot in Brugg aan toe. Daar de keuze niet op de naturistencamping was gevallen, maar op een hotel, zitten we nu in een steriele overnachtingsdoos, waarvan het restaurant dicht is vanwege 1 augustus. Gelukkig heeft Madeleine een Ialiaan bereid gevonden open te zijn voor een tafeltje voor twee.

Het Centurion Tower Hotel ligt op de campus van de lokale HTS. Ook in Zwitserland is het vakantie, dus het is hier een beetje een dooie boel. De receptioniste begon in prachtig Zwitser-Duits tegen ons te ratelen en we hebben maar ja gezegd. De kamer is schoon, het bed is goed, de douche is heerlijk en de WiFi is snel. Wat wil je nog meer op deze feestdag.