[the-post-grid id=”1068″ title=”Tegeltjes Fietsen”]
Squadrats
Bij Fietsen Natuurlijk ! hebben we het regelmatig over ’tegeltjes fietsen’. We hebben hier in 2019 een artikel over geschreven en het was het onderwerp van onze tweede podcast.
In principe komt het erop neer dat je door zoveel mogelijk verschil;ende routes te rijden of te lopen, je vierkantjes in een raster op de kaart verzameld. Nogal nerdy, maar het zorgt ervoor dat je wat vaker ergens gaat rijden waar je nog niet bent geweest. En zo ontdek je wel eens prachtig nieuwe plekken.
Tegels verzamelen doe je met de VeloViewer website. Deze website legt een connectie met je Strava account en laadt dan je ritgegevens in. Op basis van die ritgegevens bepaalt VeloViewer de geraakte vierkantjes. In het Engels ’tiles’ genoemd en dus vertaald in het Nederlands naar tegels.
VeloViewer kost de gebruiker £10,- per jaar, naast natuurlijk een eventueel abonnement op Strava. Daar krijg je dan wel veel meer voor dan alleen tegeltjes. VeloViewer zit vol met statistieken en overzichten.
Nu is er een alternatief voor VeloViewer die eigenlijk hetzelfde doet, maar dan – voorlopig – gratis; Squadrats. Ook Squadrats haalt je Strava ritgegevens op en geeft je dan info over het aantal Squadrats (= tegels) je hebt, je cluster (= aantal aaneengesloten tegels) en je Max Square (= het maximale vierkant aan aaneengesloten tegels). Voor de rest heeft Squadrats geen mooie statistieken en andere scores als bijvoorbeeld de Edington score. Erg basic dus.
Quadrats geeft je een kaart met de ingekleurde tegels. Voor de ervaren tegelaars is de kleurstelling even wennen. Grijs is een niet geraakte tegel, oranje is een geraakte tegel, wit is onderdeel van je cluster en het vierkant is aangegeven met een rode lijn.
Ook Squadrats heeft net als VeloViewer een Google Chrome plugin om te gebruiken in je routeplanner. Zo kun je zien of je geplande route nieuwe tegels raakt.
Squadrats houdt zelf je nieuwe activiteiten bij en meldt je via een email dat je nieuwe tegels hebt geraakt. Je hoeft dus niet zoals bij VeloViewer op een ‘update’ knop te drukken.
En uiteraard zijn er ook ‘Rankings’, zodat je jezelf met anderen kunt vergelijken. Dan maak je er toch meer een competitie van. Maar aangezien Yorick ook al lid is van de Squadrats familie, ga ik nooit meer winnen. Voor mij is dit dus niet een heel belangrijke functionaliteit.
Als extra heeft Squadrats zogenaamde Squadratinhos. Een Squadrat bestaat uit een raster van 8 x 8 Squadratinhos. Het levert dus een fijnmaziger raster van je kaart op. Leuk, maar wat heb je er aan? Nou, je kunt op deze manier je eigen stad beter verkennen. Je eigen omgeving heb je qua tegels al snel vol. Maar dat wil niet zeggen dat je ook alle wegen in je omgeving hebt gefietst of gelopen. Met het sparen van Squadratinhos word je dus gedwongen meer en andere routes te rijden om een cluster te krijgen.
Als je wat verder bent met tegelen, zul je merken dat je best een end moet rijden met trein of auto om een ritje met nieuwe tegels te maken. Ik moet inmiddels al snel een uur in de auto zitten om nieuwe tegels te zien. Daar heb ik niet altijd zin in of tijd voor. Met Squadratinhos kan ik mijn drang naar nieuwe routes wat dichter bij huis houden. Er is nog een flink aantal Squadratinhos in de buurt die ik niet geraakt heb. Nadeel daarbij is dat er niet altijd een weg of een fietspad doorheen loopt. Dus het wordt ook deels hardlopen en wandelen. Weer een leuke nieuwe Corona hobby zou ik zeggen.
Rondom Raalte
Ik reed het betonpad af. Een mooi breed pad wat er neerlegt was voor zowel fietsers als tractoren. Het zag er nieuw uit, wat verklaarde waarom het pad op mijn kaart nog een gestippelde witte weg was. Doorgaans zijn die wegen onverhard. Nu dus vervangen door een mooi betonpad met uitzicht op de uiterwaarden van de IJssel die prachtig bedekt waren door een bouquet aan veldbloemen.
Bij een boerderij kende het betonpas een abrupt einde. Zoals een Belgisch fietspad abrupt kan oplossen in het niets. Ik zag wandelaars hun weg vervolgen over een graspad. Nog een keer de kaart bekijkend, moest dat het pad zijn zoals het er vroeger had uitgezien, toen het nog geen betonpad was. Ik zat niet voor de kat zijn viool op een gravelbike, dus een graspad kon mij niet afschrikken.
Voorzichtig om de wandelaars heen manoeuvrerend en ze daarbij een fijne dag wensend, vervolgde ik mijn route over het graspad. Nog geen kilometer verderop eindigde dit pad bij een hek. Vlak voor dat hek lag een enorm wildrooster. Zo zag ik me geconfronteerd met de eerste uitdaging van de dag. Op je fietsschoenen, op een wildrooster, met je fiets in je hand een hek openen. Toen ik na wat glibberen en glijden het hek door was, keek ik nog een keer om. Daar stond een minuscuul blauw bordje. Het type infobord wat je ook van Staatsbosbeheer kent in groene uitvoering. Te klein om in het voorbijgaan te kunnen lezen en vol met verwarrende informatie. Op dit blauwe exemplaar stond duidelijk: “Verboden voor paarden en (brom)fietsen.” Ik had hier dus niet mogen fietsen.
De route rondom Raalte was een echte ’tegel’ route. Zorgvuldig werden alle nog missende tegeltjes afgevinkt. Daarbij had ik wel gezocht naar de leukste paadjes en dit keer speciaal gezocht naar onverharde wegen. Dat is – om een stuk boerenland in het midden van de route – vrij aardig gelukt. Buiten het graspad langs de IJssel, was het allemaal nog legaal ook. Ervan uitgaande dat bordjes met de tekst “Verboden voor paarden en bromfietsen” betekent dat ik er met mijn fiets wel in mag.
De variëteit aan verharde en onverharde wegen was groot. Uiteraard heb ik de nodige kilometers op onvervalst asfalt versleten, maar heb ik ook oerlelijke betonklinkers gezien en fraaie gebakken exemplaren. Alleen al om dit soort ondergrond ben je blij dat je niet op 8 bar staat. Ook ben ik een aantal goed aangelegde fietspaden van asfalt of beton tegengekomen.
Maar het ging natuurlijk om de onverharde wegen. En ook daar wisselde het sterk. Het meest extreem was een aantal stukje single track MTB parcours met hindernissen. Daarnaast heb ik fijne en wat grovere gravel gevonden en behoorlijk wat zandpaden. De een wat muller dan de ander, maar allemaal prima te doen met 40mm bandjes. Een graspad had ik dus ook, maar die was dus illegaal. Vreemd genoeg fietste het bospas vol met dennennaalden het zwaarst. Dat inspanning wordt dan weer ruimschoots goedgemaakt door het uitzicht. Ik houd van de bossen.
En er was de hele weg wel wat te beleven. Ook het boerenland is niet saai. Zo rond kilometer 40 gleden mijn gedachten even weg. Dat omschrijf ik veelal als de “Noord-Oost Polder state of mind”. Mijn brein past zich dan aan de omgeving aan en denkt dan aan helemaal niets. Maar in deze route heeft dat maar een paar kilometer geduurd. Dan was er wel weer wat te zien, of werd je weer een zandpad opgestuurd.
In de route zit een enkel heen-en-weertje en een lusje bij Heino. Dat is duidelijk om de benodigde tegels te halen. Hoewel het lusje bij Heino nog we een leuk stukje onverhard in zich heeft.
De “wet van Jaap” zegt dat je bij een rit van boven de 100km appelgebak mag nemen bij de koffie. Nu wilde ik daar niet direct na 30km mee beginnen, maar dat had ik misschien wel moeten doen. Ik had echter in mijn hoofd gezet dat het appelgebak mij beter zou smaken na een kilometer of 75 tot 80. Dan moet er natuurlijk wel een tent zijn die dat heeft.
Na ruim 90km reed ik Raalte in. Als je ooit een bestemming zoekt voor een stedentrip, schrap Raalte dan van je lijstje. Het is een lelijk dorp. Zoals de meeste dorpen op de Sallandse heuvelrug niet uitblinken in schoonheid. In Raalte had ik toch echt wel zin in koffie en dus streek ik neer bij de lokale bakker annex ijssalon. Op het tafeltje naast me zag ik een te keurig appelpuntje met een plastic folietje eromheen. Het soort appelpuntje dat nog bevroren is van binnen. Ik heb het bij een koffie en een Spa rood gehouden. En om nu niet alleen maar te droeftoeteren; de koffie was heerlijk.
Na Raalte had ik de hoop op een mooi vervolg eigenlijk opgegeven. Maar tot mijn verbazing leidde de route langs een kanaal over een mulle zandweg. Alleen maar rechtdoor, dat wel, maar toch een zandweg. Een onverwacht cadeautje.
De route eindigde zoals hij begonnen was. Een beetje draaien en keren over boeren landweggetjes bij Wesepe. En als de boeren landweggetjes maar klein en rustig zijn, is dat ook niet verkeerd. De lokale kroeg in Wesepe was hartstikke dicht, dus was er geen mogelijk om af te pilsen. Dus maar rechtstreeks naar de auto om daar te genieten van een slok van mijn inmiddels opgewarmde sportdrank.
Voor de route 
De geplande route 
Na de route
Add-on voor tegel fietsers
Ik heb mail contact gehad met Ben Lowe van VeloViewer over het ontbreken van nummers en namen van tegeltjes. Ronald en ik hebben het vaak over lastige, natte en militaire tegeltjes en krijgen dan discussie over welk tegeltje we nu precies bedoelen. Ik heb gevraagd aan Ben of die tegels ook een nummer hebben, of liever nog, of ze ook een naam kunnen krijgen.
Daarnaast heb ik gevraagd of hij de Explorer score (Max square, Max Cluster) op kan nemen in de Signature. Zie hieronder zijn reactie.
HI guys
Thanks for the email and thanks for your support spreading the word 🙂
I’ve had the addition of explorer stats to the signature image on my to-do list for a while now. No idea when I’ll get to it though. I would like to a bigger bit of work at some point to make a better home for all the Explorer functionality so would probably try and wrap it up in that.
The tiles already have a [x,y] number as it is based on the map tile file names (https://wiki.openstreetmap.org/wiki/Slippy_map_tilenames#X_and_Y), I’m not quite sure how or where I could display that information though.
I have wanted to do a heat map of tiles to show those that have been visited the most number of times. People would have to opt in to have their info included. One of the other tile-hunters built something themselves that does something along those lines – http://pcbartlett.com/heatmap.html
Cheers
Ben
Podcast #2 – Tegeltjes Fietsen
Een leuk competitief spelletje, of een doorgeslagen nerd game voor data freaks. De meningen liggen ver uit elkaar als het om ‘tegeltjes rijden’ gaat. Vorm zelf je oordeel en bedenk of het voor jou op een uitdaging lijkt of op een afwijking voor sneue oude mannen.
Hoeveel gemeentes heb jij al bezocht? – De Long Term NL Challenge
Tegels fietsen is leuk (zie de post over Tegeltjes fietsen op deze site). Je ontdekt namelijk nieuwe wegen en gebieden die vaak verrassend mooi zijn. Maar wat dacht je ervan om alle 355 Nederlandse gemeentes ‘aan te tikken’? Een uitdaging van een iets andere orde.
Hoe werkt het? Heel simpel. Via de site van de Long Term NL Challenge meld je je aan en verbind je met je Strava account. Alle activiteiten van Strava worden door de site gescand met als resultaat een mooie kaart waarop precies is aangegeven staat welke gemeentes je wel en welke je niet hebt bezocht tijdens je activiteiten. Ook al valt een route maar een heel klein stukje binnen een gemeente, dan telt die mee. Ook geeft de site een overzicht van hoeveel procent gemeentes per provincie je hebt bezocht alsmede een ’todo’-lijstje met de gemeentes die je nog te gaan hebt.
Als je een nieuwe rit op Strava hebt staan en je wilt controleren wat de nieuwe stand is, hoef je enkel maar naar de site te gaan (kan ook op je smartphone) en kiezen voor ‘update’ (er zijn verschillende opties; dus kijk even welke voor jou van toepassing is). Na enige tijd ververst het scherm en krijg je je nieuwste kaart te zien. Omdat het soms wat langer duurt voordat de gegevens zijn verwerkt, krijg je ook een e-mail met een linkje naar de kaart.
De Long Term NL Challenge is een leuke aanvulling op tegeltjes rijden. Het voordeel is dat je vaak al vrij snel een flink gebied te pakken hebt, maar ook voor gemeentes geldt dat je op een gegeven moment steeds verder weg moet om nieuwe plaatsen toe te voegen aan je lijst. Hoe dan ook, het stimuleert om meer van Nederland te gaan ontdekken. En het is helemaal gratis. Het enige dat je nodig hebt is een Strava account waarop je al je activiteiten bijhoudt.
Een leuke uitdaging dus! En als je alle gemeentes hebt, wat dan? Dan begin je natuurlijk aan België en Luxemburg, want ook die kun je via dezelfde site gaan verzamelen.
Veel ontdekkingsplezier!
Tegeltjes fietsen
Een leuk competitief spelletje, of een doorgeslagen nerd game voor data freaks. De meningen liggen ver uit elkaar als het om ‘tegeltjes rijden’ gaat. Vorm zelf je oordeel en bedenk of het voor jou op een uitdaging lijkt of op een afwijking voor sneue oude mannen.
Dan moet ik denk ik eerst beginnen met uit te leggen wat ‘tegeltjes rijden’ is en waar het vandaan komt. Laat ik met het laatste beginnen. In 2012 startte Ben Lowe met de ontwikkeling van VeloViewer, een app die jouw data uit Strava haalt om er op allerlei manieren inzicht in te verschaffen. Je krijgt van alle nuttige en ook minder nuttige data prachtige grafieken. Superhandig als je een beetje bij wilt houden wat je zo gemiddeld in een jaar doet aan sport. Natuurlijk moet je wel al je activiteiten in Stava registreren, maar wie doet dat nou niet….
Eén van de coole features van VeloViewer is de ‘map’ met activiteiten. De kaart wordt zoals gebruikelijk netjes verdeeld in vierkantjes. Deze vierkantjes zijn ongeveer 2 bij 2 kilometer groot. Als jouw in Strava geregistreerde activiteit door een vierkantje komt, vinkt VeloViewer het vierkantje af en geeft het een andere kleur. De vierkantjes heten in het Engels ‘tiles’, letterlijk vertaald in het Nederlands naar ‘tegeltjes’. Je kunt dus op deze manier ‘tegeltjes’ verzamelen. VeloViewer houdt natuurlijk keurig bij hoeveel tegeltjes je hebt verzameld en als je een beetje competitief bent ingesteld, dan biedt een blik op het ‘leader board’ onmiddellijke deceptie.
Maar de ultieme uitdaging is de ‘max square’. VeloViewer zoekt voor je uit wat je maximale vierkant is van verzamelde tegeltjes. Dat is al een stuk lastiger dan gewoon tegeltjes verzamelen. Want er zitten ook moeilijke en onmogelijke tegeltjes tussen. Tegeltjes op het IJsselmeer of midden op een militaire basis. Maar ook lastige tegeltjes in bossen zonder fietspad. Daar begint mogelijk de uitdaging. Hoe haal ik dat specifieke tegeltje dat ik nodig heb om mijn ‘max square’ uit te breiden. Hoever je wilt gaan, bepaal je zelf.
Mijn ‘max square’ is 18 bij 18 tegeltjes. Dat is in vergelijking met de echte toppers helemaal niets. Die halen vierkanten van 50 bij 50. Maar voor mij zit het niet in de competitie met anderen. Er zijn, als ik Strava mag geloven, ook gasten die 43.000 kilometer in een jaar fietsen. Dat kan ik niet helemaal rijmen met een normaal leven.
De grap van het tegeltjes rijden is dat ik op zoek ga naar nieuwe routes. Op die manier kom je op plekken, waar je anders nooit zou zijn gekomen. Dat is niet alleen maar positief. Soms rijd je echt over de meest verschrikkelijke industrieterreinen, jezelf afvragend of je niet een andere hobby moet bedenken. Maar als je dan weer ergens een mooi plekje in een onbekend bos tegenkomt, dan is de lelijkheid van het industrieterrein snel vergeten.
En dan natuurlijk die moeilijke tegeltjes. Sommigen deinzen er niet voor terug om tegeltjes te kanoën in de Biesbosch, of gebruik te maken van open dag van de Landmacht om lang gekoesterde legergroene tegels te bemachtigen. Waar ligt de grens. Ik heb besloten in principe niets te doen dat niet mag. Zonder helemaal een heilig boontje te worden, want soms is het gewoon moeilijk te bepalen of je er fietsen mag of niet. Maar als ik, zoals bij het Naardermeer een overduidelijk ‘verboden voor fietsers’ bord tegenkom, dan rijd ik niet door. Ook al laat dat een heel eenzaam niet geraakt tegeltje achter. Dan maar een hardlooprondje uitstippelen rond het Naardermeer.
De moeilijkere tegeltjes heeft me ook op de gravel bike gehesen. Nederland heeft veel paden en wegen waar je best mag fietsen, maar die niet zeer racefiets vriendelijk zijn. Je kunt daar natuurlijk prima overheen met een MTB of een trekking fiets, maar de combinatie van een racefiets en iets meer grip heeft ook wel wat. Je kunt wat sneller en dus iets meer kilometers maken en het is een stuk comfortabeler dan een MTB. Nu moet ik wel een beetje uitkijken dat dit geen column voor omroep Max wordt.
Dus nu ben ik avonden heerlijk bezig met nieuwe routes plannen. Hoe kun je zo efficiënt mogelijk zoveel mogelijk tegeltjes raken zonder wezen achter te laten? Waar mag je fietsen en waar niet? Waar kún je fietsen en waar niet? Gelukkig wordt de zoekende tegelzetter met de nodige middelen ondersteund. Zo heeft Strava weer een VeloViewer plugin waarmee je bij het plannen van je route je gereden tegels kunt zien. Dat maakt het efficiënt planen al een stuk makkelijker. Daarnaast heb je ook nog Google Streetview. Even ter plaatse kijken of je er kunt fietsen. Helaas is de resolutie meestal net niet genoeg om de bordjes te lezen. Zo kom je wel eens voor een pad te staan waar je wel kunt, maar niet mag fietsen.
Een mooie toevoeging is Gravelmap.com. Hier worden legale gravelpaden verzameld. Zo kun je in ieder geval zien waar je mag en kunt rijden. Ook zit er in veel navigatie software de mogelijkheid om open cycle maps te gebruiken. Die geven je dan de fietspaden. De Komoot app is daar denk ik wel het beste in.
Op de fiets is de combinatie van een Garmin Edge en een goede smartphone het meest ideaal. Voor de duidelijke stukken lekker doorrijden op de Edge en als het moeilijk wordt, of als je niet verder mag of kunt, dan bieden Google Maps en Komoot uitkomst.
Zo heb ik er in ieder geval een leuke nieuwe hobby bij, al begrijp ik best dat het nogal ‘nerdy’ overkomt. Eigenlijk is dat het ook wel. Maar het brengt je wel op hele speciale plekjes en het zorgt voor veel meer voorpret dan een route downloaden van een site. Ik vind de dingen om het fietsen heen misschien wel net zo leuk als het fietsen zelf. Ben jij meer voor het maximale aantal kilometers en geen gedoe, dan zijn sites als Gravelrides.cc en MTBRoutes.nl helemaal iets voor jou. Route downloaden en rijden maar. Misschien kom ik je wel tegen, want ook daar liggen tegeltjes.