Marc Zijlstra
Mijn eerste echte racefiets kreeg ik toen ik 12 was. Een Tsjechisch stuk ijzer met banden waar menig gravel biker nu jaloers op zou zijn. Het ding bevatte 10 hele versnellingen die te bedienen waren door 2 buiscommandeurs. De Favorit werd als snel opgevolgd door een veel hippere Batavus met smallere bandjes.
Inmiddels is het helemaal uit de hand gelopen. Naast dat de racefiets inmiddels van carbon is, hangt er een vakantiefiets, een Mountain bike en een gravel bike naast. De stadsfiets tellen we uiteraard niet mee.
Voor iedere fiets is een excuus. Voor onze vakanties is natuurlijk een vakantiefiets nodig, voor mijn triathlon hobby iets dat de windtunnel kan doorstaan en als ik de modder in ga, dan moet dat op een MTB. Of….. toch liever op een gravel bike?
Echt serieus fietsen doe ik vanaf 1998. Nadat mijn vriendin en ik in 1997 ergens in Frankrijk voor onze zwaar katoenen tent ons zaten af te vragen waar we de dag aan zouden besteden. Daar is het idee ontstaan om de reis onderdeel te maken van de vakantie. In 1998 hebben we onze eerste fietsvakantie volbracht.
De laatste jaren heb ik me bezig gehouden met triathlon met als hoogtepunt in 2017 de halve triathlon van Almere. Niet dat ik er daarna veel gedaan heb, want ik vind het trainen eigenlijk leuker dan de wedstrijd en zwemmen vind ik minder leuk.
Dus leg ik me nu toe op hardlopen en toeren op de fiets. Genieten van de omgeving terwijl je lekker bezig bent. Geen stress meer voor wedstrijden of het neerzetten van een tijd. Toch weer een beetje als het fietskamperen, maar dan zonder bagage.
Facebook
Instagram
LinkedIN
Strava
Veloviewer
Ronald van Gimst
Van mijn ouders kreeg ik een tweedehands racefiets op het moment dat ik slaagde voor de middelbare school. Dat is inmiddels al een dikke 30 jaar geleden en in die tijd is er aardig wat gebeurd, zowel met mij als mijn fiets(en). Gek van techniek als ik ben, heb ik die fiets eerst helemaal uit elkaar gehaald en schoongemaakt. Je leert hierdoor heel veel, zowel van de onderdelen (waar bestaat zo’n fiets nou allemaal uit en hoe werken die onderdelen dan?) als van het onderhouden zelf. Leren door te doen dus. En dat is nog steeds mijn motto. Weet je niet hoe je je rem wat soepeler kan laten bewegen? Haal hem uit elkaar! Tegenwoordig helpen Google en YouTube je daarbij. Maar ook dan komt het uiteindelijk neer op ‘gewoon doen’.
Zo kwam ik op het idee om met mijn nieuwe tweedehands Fongers van Rotterdam naar Delft -waar ik studeerde- te gaan fietsen. Kleding? Gewoon, T-shirtje en een wielrenbroekje met zeem. De kaart van tevoren goed bestudeerd voor de juiste route. Ik merkte al snel dat de broek een goed idee was, maar met een met zweet doorweekt katoenen shirt in een collegezaal zitten (zonder een droog exemplaar bij je te hebben) was geen goed idee. Ik heb flink zitten rillen, dat weet ik nog goed.
Inmiddels zijn in de jaren het materiaal, de kleding en de gadgets nogal veranderd. De stalen Fongers is via aluminium uiteindelijk in een carbon racefiets veranderd en qua kleding heb ik een bescheiden garderobe waarmee ik gelukkig veel weersomstandigheden te lijf kan. En de gadgets? Tja, inmiddels heeft iedereen een smartphone en Strava. Ik dus ook, want ik ben gek op gadgets. Ze maken het leven zeer aangenaam en over de mogelijkheden valt enorm veel te vertellen. Dat ben ik dus ook van plan te gaan doen op onze website!
Goed materiaal zorgt voor veel comfort en daardoor veel plezier in het fietsen, maar het belangrijkste is toch gewoon een mooie rit waar je van kan genieten. Ik ontdek bijna altijd weer wat nieuws of maak iets bijzonders mee (zeker met de nieuwe tegel-verzamelwoede, zie de andere blog-posts). Of dat nou in de bergen is ver van huis, of dichtbij door onze mooie bosrijke gebieden of over de heide, in zomer of herfst, samen of alleen, op stadsfiets, racefiets of MTB. Fietsen is op avontuur gaan, je hoofd leeg. Gewoon doen!